دانستن و رعایت ضوابط طراحی پله در ساختمان سازی از اهمیت بسیار بالایی برخوردار است. این ضوابط نه تنها به ایمنی افراد ساکن در ساختمان کمک می کند، بلکه بر راحتی استفاده از پله ها، زیبایی بصری ساختمان و حتی عمر مفید آن تاثیرگذار است. طراحی نامناسب پله ها می تواند منجر به حوادث ناگوار مانند زمین خوردن و آسیب دیدگی شود. علاوه بر این، پله هایی که با استانداردهای طراحی مطابقت نداشته باشند، ممکن است به مرور زمان دچار فرسودگی و تخریب شوند و نیاز به تعمیرات مکرر داشته باشند. از این رو، آشنایی با ضوابط و استانداردهای طراحی پله برای تمامی دست‌اندرکاران صنعت ساختمان از جمله مهندسان، معماران و سازندگان الزامی است.
ضوابط عمومی طراحی پله براساس مبحث 4 نظام مهندسی :
- در راه پله ساختمان حداقل اندازه عمق کف پله ۰/۲۸ متر است. ارتفاع پله باید به میزانی باشد که مجموع اندازه کف پله و دو برابر ارتفاع آن بین ۰/۶۳ تا ۰/۶۴ متر باشد.
- در تمام ساختمان‌ها میزان حداقل عرض پله الزامی برحسب نوع و بار تصرف و متناسب با تعداد استفاده کنندگان تعیین میشود در هر صورت پله‌هایی با عرض مفید کمتر از ۱/۱۰ متر و پلکا‌ن‌های دارای پاگردی که عموم از آن استفاده کنند با عرض مفید کمتر از ۲/۴۰ متر مجاز نیست مگر آن که در مقررات اختصاصی تصرفی به گونه ای دیگر تعیین شده باشد.
- حداقل عرض یا شعاع پاگرد مساوی عرض پله می‌باشد.
- حداکثر تعداد پله‌های بین دو پاگرد در ساختمان‌های مورد استفاده افراد دارای معلولیت و کم توانان جسمی حرکتی باید ۱۲ پله باشد.
- حداقل ارتفاع غیر سرگیر پله‌ها و پاگردهای آنها در تمام طول مسیر ۲/۰۵ متر است که از لبه هر کف پله اندازه‌گیری میشود.
- در ساختمان‌های دارای چهار طبقه و بیشتر بالای زمین حداقل یک پلکان عمومی ساختمان باید تا سطح بام امتداد یابد مگر در بام‌هایی با شیب تندتر از ۳۳ درصد و یا بام‌هایی که هیچ گونه استفاده‌ای ندارند که دسترسی از طبقه آخر به آنها از طریق دیگر امکانات مانند نردبام مجاز است.
دیدگاه خود را بنویسید